W pracy spędzamy zwykle większą część życia. Upływa nam ona często w towarzystwie, którego nie wybralibyśmy z własnej woli. Żmije, intryganci, tyrani, pozorne biedactwa i cała reszta kreatur i padalców. Zdarzają się oczywiście także cudowne postaci z bajek Disney’a!
Warto pamiętać, że zgodnie z pewnym twierdzeniem, upodabniamy się do pięciu osób z najbliższego otoczenia. Może warto już teraz wprowadzić jednak jakieś zmiany…? A może zawczasu opancerzyć się i odgrodzić?
Jak stawiać granice? Kiedy i czy warto to robić? Odpowiedź brzmi- TAK! Czasami na naszej drodze pojawiają się ludzie (indywidua i kreatury), którzy tylko pozornie nas lubią. Deklaratywnie. Z tej miłości opluwają nas jadem, zalewają własnym rozczarowaniem z życia i frustracjami, które znajdują wreszcie ujście! Wtedy warto zareagować i powiedzieć STOP.
Starasz się, dokształcasz, jesteś rzetelny, sumienny, punktualny. Komunikujesz swoje potrzeby, bronisz go przed napastnikami z działu obok, a on… Oto mój subiektywny ranking przywar głównych szefa.
W pracy spędzamy znaczną część życia. I (o zgrozo!) w większości przypadków nie mamy wpływu na to z kim upływa nam ten miły, beztroski czas. Na współpracowników jesteśmy niejako skazani. Odgórnie. Raz posadzeni obok lub na wprost potwora – będziemy tak trwać aż śmierć, awans, emerytura, renta, ciąża lub inne zrządzenie losu nas nie rozdzielą.
W pracy spędzamy znaczną część życia. I, o zgrozo!, w większości przypadków nie mamy wpływu na to z kim upływa nam ten miły, beztroski czas. Na współpracowników jesteśmy niejako skazani. Odgórnie. Raz posadzeni obok lub na wprost potwora – będziemy tak trwać aż śmierć, awans, emerytura, renta, ciąża lub inne zrządzenie losu nas nie rozdzielą.
Jeśli chcesz otrzymywać ode mnie wiadomości – wpisz poniżej swoje imię oraz e-mail.
