Jak sobie radzisz, kiedy dopadają Cię czarne myśli, kiedy myślisz, że jesteś gorsza, nieudolna, mało sprytna, naiwna…? Jakie masz sposoby żeby zapomnieć o tym, że dałaś plamę (znowu, jak zwykle…!). Objadasz się, głodujesz, upijasz, idziesz do wróżki, biegniesz na siłownię, pieczesz ciasto, lepisz pierogi i gotujesz kompot dla domowników, słuchasz głośno muzyki? Jak zagłuszasz samą siebie? I dlaczego to robisz? A jakie nagrody stosujesz kiedy coś Ci się uda? Jak fetujesz swoje zwycięstwo? Śpiewasz za kierownicą, chwalisz się przyjaciółce, kupujesz parę nowych butów? Mówisz sobie kilka ciepłych słów? Doceniasz…
Może warto poznać i oswoić siebie. Pogłaskać po główce? Polubić. To, co Ci przeszkadza, a da się zmienić-zmienić, a resztę zaakceptować? Może to właśnie ten moment?!
Czas leczy rany, mówili. Czas chłodzi emocje i studzi wspomnienia, szeptali. Każdy chciał pocieszyć jak umiał. Każdy chciał napełnić nadzieją pełne cierpienia serce. Stracić tatę, naturalne, mówili inni. Taka kolej losu. Inni dodawali, że to może nawet lepiej, bo nie cierpiał. Za wcześnie, powtarzali wszyscy. Bo przecież miał jeszcze tyle planów, tyle robił dla innych, był w ciągłym biegu…
Niemal z dnia na dzień zmienił nasze życie o 180 stopni, zniweczył plany, odłożył marzenia do szufladki z napisem „kiedy indziej”. Ale to nie wszystko – udało mu się zabrać nam wolność, zasiać w sercu lęk i rozprzestrzenić panikę. Zrobił coś, co w XXI wieku nie udało się jeszcze nikomu w wolnym świecie – zamknął nas w klatce. W milionach klatek. Za wyjście z niej grozi kara. Najsurowsza z możliwych…
Wiosna przyszła, a wraz z nią przemożna chęć szwendactwa, imprezowactwa i skanalizowania energii zebranej w trakcie odizolowania od świata. Puste ulice nagle napęczniały ludźmi wypełniających wesołym szczebiotem miejską przestrzeń. Zero lęku, zero obaw, zero stosowania się do apeli. Jakby nigdy nic. Ramię w ramię, usta w usta. No tak, chorują inni, umierają inni… Do czego doprowadzi nas ta szarża?!
Zapomniałaś o marzeniach? Odłożyłaś je na górną półkę. Leżą tam jeszcze przykurzone czy już się zdematerializowały? Sprawdź?! Zejdź do piwnicy swoich marzeń i odkurz je. Czy pamiętasz jeszcze kim naprawdę chciałaś być? Pamiętasz co chciałaś robić zanim brutalny świat wcisnął Cię w rolę, którą grasz?
Chcesz świecić jasno ? To nie takie trudne. Tez możesz być jak kula radosnego ognia! Jak to zrobić? Warto unikać pewnych rzeczy, by nie rozmieniać na drobne siły, która w nas drzemie! Jak to zrobić?
Nie jest lekko, nie ma co się oszukiwać. Zewsząd dochodzą nas przygnębiające informacje, życie nasze zostało zawieszone, zamrożone lub wprowadzone w stan pewnego rodzaju śpiączki. Zatrzymani w biegu nie bardzo wiemy jak sobie teraz zorganizować tę całkiem inną, obcą i nieznaną rzeczywistość. Oto kilka pomysłów na to, co zrobić by jakoś się odnaleźć w tej całkiem nowej rzeczywistości i maksymalnie zatroszczyć się o zdrowie.
Słowo -dziękuję często nie może przejść nam przez gardło, albo nie przyjdzie nawet do głowy. Teraz warto jednak zmienić ten obyczaj i podziękować. Wszystkim razem i każdemu z osobna. Ludziom, którzy niosą pomoc ryzykując własne życie. Stoją na posterunku mimo wszystko. Ale nie tylko im. Także tym, którzy oddają krew, prowadzą sklepy, dowożą nam zakupy, patrolują ulice…
Epidemia koronawirusa rozlała się na cały świat krzyżując w jednej chwili wszystkie nasze plany, komplikując rzeczywistość i odwracając uwagę od spraw, które do tej pory zdawały się być najważniejsze.
Wokół nas każdego dnia krąży miliard osób, które mają dla nas gotowy IDEALNY plan albo najlepsza z możliwych receptę! Masz dwa wyjścia – posłuchać i się zastosować lub zrobić całkiem po swojemu. Co wybierasz?
Małe dzieci nie kalkulują, nie kombinują pod górkę. Są autentyczne, pełne radości życia i wiary w siebie. Mówią, co myślą i okazują emocje bez zaciągania hamulca rozsądku. Są bardzo sobą. Są Ego. Upadają i wstają, robią wszystko wielokrotnie – aż do skutku. Potrafią cieszyć się życiem i głośno śmiać. Warto czasem przypomnieć sobie jak to było być dzieckiem. Może uda się nawet przemycić parę zachwycających dziecięcych zachowań do świata poważnych dorosłych? Naprawdę warto!
Jeśli chcesz otrzymywać ode mnie wiadomości – wpisz poniżej swoje imię oraz e-mail.
