W poprzedniej części Anna złamała swoje postanowienie decydując się sprawdzić poczytę i ewentualnie przeczytać emaila od Ewy. Chciała dać jej szanse wyjaśnić i ostatecznie zamknąć tę znajomość. Raz na zawsze.
Arnold i Spółka (cz. 69)
Arnold i Spółka (cz. 70)
W poprzedniej części Anna stawiła czoło emailowi od Ewy i znalazła pomysł na siebie. I nie tylko na siebie…
You May Also Like
Co jest NAPRAWDĘ potrzebne do ŻYCIA?!
W tym zagonionym świecie pokonujemy kilometry dróg nie do końca wiedząc gdzie biegniemy. Tak, czy siak stale gdzieś się spieszymy. Brak nam czasu na odpoczynek, bram chwili dla siebie. Brak paru sekund na refleksje. W tym pędzie całkiem gubimy nas samych i własne potrzeby często zapominając, że do życia nie potrzeba nam kolejnych rzeczy. Wpadamy w koleiny zabijając się o przedmioty…
Słowa rzucane na wiatr!
Zachwycił mnie od pierwszego spotkania. Był zwariowany, nieposkromiony, zbuntowany. Tak bardzo różnił się od innych mężczyzn.
You May Also Like
PSY doskonale rozumieją co do nich MÓWIMY!
Koniec tego dobrego. Od dziś jesteśmy na cenzurowanym. Okazuje się, że psy doskonale wiedzą co do nich mówimy! No, prawie doskonale:-).
Na zawsze razem (cz. 48)
Czuła, że jej siła woli stopniała pod naporem gorących uczuć. Powoli, ale systematycznie traciła kontrolę nad sobą i swoim życiem. Emocje wygrywały z rozsądkiem panosząc się niemiłosiernie!
You May Also Like
Zdradź jak masz na imię, a powiem Ci jaka jesteś “T”
Dziś rozkładamy na czynniki pierwsze: Tamary, Tatiany i Teresy.
Arnold i Spółka (cz. 68)
W poprzedniej części Anna zdecydowała się napisać pożegnalny list do Ewy. Chciała raz na zawsze zakończyć tę znajomość. Postawić kropkę nad “i”.
Arnold i Spółka (cz. 67)
W poprzedniej części Anna poznała kilka przykrych faktów dotyczących swojej byłej i chyba jedynej prawdziwej, jak do tej pory, przyjaciółki. To nie były fajne wiadomości…
You May Also Like
To NIC TAKIEGO, to tylko SŁABSZY DZIEŃ!
Mówią ci, że masz się wziąć w garść, nie rozczulać nad sobą, ogarnąć. Nie dajesz się. Przyklejasz sztuczny uśmiech, silisz się na uprzejmość i zmuszasz do przymilnej konwersacji. Odbierasz telefon, mimo, że nie chce ci się rozmawiać -MUSISZ przecież, prawda?
