Jak sobie radzisz, kiedy dopadają Cię czarne myśli, kiedy myślisz, że jesteś gorsza, nieudolna, mało sprytna, naiwna…? Jakie masz sposoby żeby zapomnieć o tym, że dałaś plamę (znowu, jak zwykle…!). Objadasz się, głodujesz, upijasz, idziesz do wróżki, biegniesz na siłownię, pieczesz ciasto, lepisz pierogi i gotujesz kompot dla domowników, słuchasz głośno muzyki? Jak zagłuszasz samą siebie? I dlaczego to robisz? A jakie nagrody stosujesz kiedy coś Ci się uda? Jak fetujesz swoje zwycięstwo? Śpiewasz za kierownicą, chwalisz się przyjaciółce, kupujesz parę nowych butów? Mówisz sobie kilka ciepłych słów? Doceniasz…
Może warto poznać i oswoić siebie. Pogłaskać po główce? Polubić. To, co Ci przeszkadza, a da się zmienić-zmienić, a resztę zaakceptować? Może to właśnie ten moment?!
Jak być sobą… zapomniałaś? Zapomniałaś też o wszystkich marzeniach? Odłożyłaś je na górną półkę. Leżą tam jeszcze przykurzone czy już się zdematerializowały? Sprawdź?! Zejdź do piwnicy swoich marzeń i odkurz je. Czy pamiętasz jeszcze kim naprawdę chciałaś być? Pamiętasz co chciałaś robić zanim brutalny świat wcisnął Cię w rolę, którą grasz?
Jak spełniać marzenia, czy warto? Masz w końcu prawo do każdego marzenia! I do takiego skromnego, i do takiego po byku :-). Więc marzysz nawet przez duże EM. Jednak co ci po tym, że marzysz o zmianie zawodu, psie, domku pod miastem, albo szczuplejszej sylwetce, sztucznych piersiach lub możliwości spędzania wolnego czasu jako wolontariusz w przytulisku – skoro na marzeniach się kończy? Co z tego, że masz na siebie pomysł i wiesz, co możesz robić, w czym jesteś dobra skoro nic z tym nie robisz?!
Zbyt chude łydki, brzydkie dłonie, popędliwość, ślamazarność, szeroki nos, niechęć do zmian, zamartwiania się… W ciągu chwili zapełnimy worek pełen naszych domniemanych wad i niedociągnięć. Tylko co z tego? A gdybyśmy miały – łydki idealne, piękne dłonie, spokój wewnętrzny, więcej witalności, wąski nos, ogromną radość wynikającą ze zmian i radość pełną i niegasnącą, to co? Gdybyśmy były z jednej linii produkcyjnej – żyłoby się nam lepiej? Szczerze wątpię (na pewno znalazłoby się coś innego, co popsułoby ci humor!)!
Jak pozbyć sie kompleksów? Jak z nich wyrosnąć i to raz na zawsze? Przepis wcale nie jest tak skomplikowany jak myślisz.
Zastanawiasz się czasami co zrobić, żeby wreszcie pokochać, polubić siebie? Chcesz świecić jasno, częściej się uśiechać, znajdować radość w prostych rzeczach ? To nie takie trudne. Tez możesz być jak kula radosnego ognia! Jak to zrobić? Warto unikać pewnych rzeczy, by nie rozmieniać na drobne, siły która w nas drzemie! Jak to zrobić?
Świetny wygląd wcale nie musi być okupiony cierpieniem, wielkimi wyrzeczeniami katorżniczą dietą i grubymi tysiącami wydanymi na zabiegi medycyny estetycznej. Często wystarczy odrobina wiedzy, samozaparcia, systematyczności i … pogody ducha! Tak, właśnie pogody ducha. Bo to właśnie promienny uśmiech obok, lśniących włosów, zaróżowionych policzków, jasnej cery i żywych, ciekawych świata oczu jest czynnikiem, który odejmuje nam lat. Sprawia, że wyglądamy młodziej i atrakcyjniej.
Jak żyć po swojemu skoro wokół tylu doradzaczy? A może sama to ćwiczysz na innych? Schudłaś dwadzieścia kilogramów, zbudowałaś rzeźbę, udało ci się zapanować nad trądzikiem, pozbyłaś się kompleksów dzięki medytacjom, zgłębiłaś arkana wiedzy tajemnej i wyglądasz kwadrans młodziej! I co dalej? Ruszasz w świat, by sprowadzać innych na jedyną WŁAŚCIWĄ drogę?
Mówią – dobro wraca, trzeba pomagać, warto patrzeć dalej niż czubek własnego nosa. Mówią. A nam stale brak czasu, chęci, albo dobrej woli. Zasłaniamy się pośpiechem, zamyśleniem, słabym wzrokiem, kiepskim słuchem, wreszcie, jakże często, ekranem telefonu… A tak niewiele trzeba, żeby świat był przyjaźniejszy. Wystarczy drobny gest. Jeden, drobny gest…
„Najlepsza część życia ludzkiego, to małe, bezimienne i zapomniane akty dobroci i miłości” William Wordsworth
Jak znaleźć szczęście skoro jest tak ulotne i kruche? Czy trzeba go szukać czy wystarczy zauważyć, że jest tuż obok?! Jedno jest pewne ze szczęściem do twarzy wszystkim. Pasuje do każdego typu urody i wszelkich figur. Czasem jest dodatkiem, a czasem strojem wyjściowym. Jest uniwersalne choć nieoczywiste. Bywa, momentami jest. Chwilami. Dlatego pewnie jest takie drogocenne.
Asertywność nie oznacza jedynie umiejętności mówienia NIE. To szacunek dla samego siebie. Asertywność to również umiejętność obrony siebie w sposób kulturalny, ale skuteczny. To stawiania granic, podejmowanie decyzji, i dostrzeganie tego, co nam zagraża, co nam nie pasuje i szkodzi. Warto pamiętać, że wolno nam mieć inne zdanie, czegoś nie chcieć i prowadzić negocjacje jeśli coś nam nie odpowiada. Wolno nam również nie zgodzić się z kimś, ani nie ugiąć pod presją!
Jeśli chcesz otrzymywać ode mnie wiadomości – wpisz poniżej swoje imię oraz e-mail.
