W pewnym momencie zauważyłam z nieukrywanym zaskoczeniem, że zanikam. Totalnie, nagle i niespodziewanie. Z dnia na dzień niemal. Przestaję być zauważana. Nie rzucam się w oczy mimo, że nadal przecież jestem. W pełni swojej kobiecości, w kwiecie wieku, w kobiecym rozkwicie!
Cieszę się, że obsadzono mnie w roli kobiety mimo, że, z całą pewnością, nie jest ona najłatwiejsza. Towarzyszy jej ogrom zmian, niespodziewanych zwrotów akcji, multum emocji i wzruszeń i cała fura rozczarowań, zawodów oraz łez. Oto dlaczego jeszcze tak trudno czasem być KOBIETĄ!
Cieszę się, że obsadzono mnie w roli kobiety. Może nie jest ona najłatwiejsza, ale potrafi sprawić wiele radości. Towarzyszy jej ogrom zmian, niespodziewanych zwrotów akcji, multum emocji i wzruszeń i cała fura miłości. Oto dlaczego jeszcze fajnie być KOBIETĄ!
Ojciec Igora -Jan od zawsze był przeciwny temu małżeństwu. Był staromodny- jakby utknął w czasoprzestrzeni i nie zamierzał się stamtąd ruszać. Uważał, że miejsce kobiety jest w domu. Płeć piękna powinna być strażniczką domowego ogniska. Powinna zajmować się głównie pielęgnowaniem czterech kątów, dogadzaniem mężowi i zacieśnianiem więzów rodzinnych, a niej jakąś głupią karierą…
Kobiecość ma wiele twarzy. Jaka jest moja twarz kobiecości? A jakie są Wasze twarze?
Przychodzisz z pracy do domu. Zrzucasz szpilki, zciągasz spódnicę, zdejmujesz bluzeczkę. Związujesz włosy w kucyk, wskakujesz w przydeptane kapciuszki pamiętające czasy Króla Ćwieczka, wbijasz w nieco przechodzony dresik i rozciągniętą bluzę. W ten sposób stajesz się kobietą domową. Lubisz to przesistaczanie się? Dobrze Ci z nim?
Jeśli chcesz otrzymywać ode mnie wiadomości – wpisz poniżej swoje imię oraz e-mail.
